7 tm 18 juni, De rest van Friesland, Deel 2 (compleet)
12-daagse tocht, 265 nieuwe plaatsen bezocht. Totaal 1.420,3 km
Fryslân, oftewel Friesland. Het land waar iedereen -ma of -stra heet met zijn achternaam. Dijkstra, Hielkema, Postma, Veenstra … Natuurlijk ken ik deze provincie al van eerdere tochten. Toch zijn er nog 226 plaatsen die ik wil bezoeken. Wat me opvalt in Fryslân, is dat er veel regio’s zijn waar de mensen eruit zien als Chriet Titulaer. U weet wel, zo’n hoofd dat er op z’n kop hetzelfde uit ziet. Vreemd eigenlijk, want Titulaer was een Limburger. Logisch eigenlijk ook, anders had ie wel Titulaersma geheten. Afijn, op de fiets voor de grote tocht van 2025. Door de wondere wereld die Fryslân heet. De kleirijke provincie waar de haringen makkelijk de grond in gaan en je campingstoeltje wegzakt in de bodem.
Dag 1, Veldhoven-Apeldoorn (127,6km)
Mijn broertje Jesper fietst vandaag mee. Gezellig! Hij gaat de volgende dag met de trein weer terug, terwijl ik verder zal fietsen. Jesper woont in Boxtel en we spreken af om elkaar in Nistelrode te treffen. Het tempo zit er goed in. Jesper heeft geen bagage en 2 inch grotere wielen met dunnere banden. Vroeger was Jesper nogal een bolle vreetzak, maar vandaag fietst hij me er met gemak uit. Mijn broertje is fitter dan ik dacht. Helaas regende het bijna de hele dag, dus we komen zeiknat aan in Apeldoorn. Gelukkig stond daar een warm bedje voor ons klaar bij de familie Bolt. Apeldoorn bedankt maar weer!
Dag 2, Apeldoorn-Nijverdal (82,3km)
Omdat er een uitgebreid ontbijt op ons wacht, vertrek ik vandaag iets later. Veel kilometers zal ik niet maken vandaag, relatief gezien dan. Ik vertrek oostwaarts, omdat ik ten westen van de IJssel alles al gezien heb. Bij Teuge heeft iemand zijn complete voortuin verandert in het Tiroolse Westendorf. Inclusief een stoeltje van een stoeltjeslift, diverse Oostenrijkse bordjes en een grote pistemap. Tirol is mooi inderdaad!
Bij Deventer steek ik de IJssel over. Daar valt me op dat er aan de westzijde van de IJssel ook al plaatsnaamborden staan met Deventer erop. Deze stad ligt dus voor een klein deel aan de andere kant van de IJssel, waardoor de rivier dus niet helemaal de grenslijn vormt tussen Gelderland en Overijssel. Vanuit Deventer fiets ik door nationaal park Sallantse Heuvelrug richting Nijverdal, waar Ria van B&B ’t Lommerke een bed voor me heeft. Zij stuurde ooit een mailtje met een uitnodiging. Bedankt Ria!
Dag 3, Nijverdal-Zuidwolde (94,3km)
Vanuit hier gaat het noordwaarts. Ik pak onderweg zoveel mogelijk plaatsen mee waar ik nog niet ben geweest. Zo ook het bordje Heino. Daar was ik al eens geweest tijdens een tocht van the Ride on Education, maar daar had ik nog geen foto van. Bovendien ben ik er destijds niet naartoe gefietst vanuit huis, en dat is wel mijn doel bij alle plaatsen. Bij Varsen staat een bankje in de vorm van een fiets. Dat lijkt me beter dan een fiets in de vorm van een bankje. Uiteindelijk beland ik in Zuidwolde, waar camping de Entekoele wederom bereid was te sponsoren. Deze camping ken ik nog van een tocht van 2023. Bedankt Zuidwolde.
Dag 4, Zuidwolde-Heerenveen (105,5km)
Nu gaat het dan echt richting Friesland. Ik ben uitgenodigd in Heerenveen bij Jacco, die ik ken van mijn werk in Oostenrijk afgelopen winter. Langzaam verandert het weer en het wordt warempel zonnig. Na 3 dagen vol regen is dit een aangename verwelkoming in Friesland. Onderweg kom ik nog langs “het onderduikershol” in het Drents-Friesche woud. Hier zaten verzetsstrijders ondergedoken, die helaas door de Duitsers werden ontdekt.
Bij Noordwolde-Zuid brak helaas mijn ketting. Dat is vandaag de tweede keer en ik had maar 1 reserve schakeltje bij me. Gelukkig wilde de Rotterdamse familie van der Jagt deze Brabander graag helpen … in Friesland. Bedankt luitjes! Nog een klein stukje naar Heerenveen. Alleen durf ik niet hard aan te zetten, omdat mijn ketting blijkbaar toch op het eind van zijn Latijn is. Iets later dan gepland kom ik aan bij Jacco.
Dag 5, Heerenveen-Terherne (80,3km)
Jacco is top! Zelfs zo top dat ik nu een redelijke kater heb. We hebben flink doorgezopen gisteravond. De Beerenburg whisky viel alleen een beetje verkeerd. Eerst moet ik op pad, een nieuwe ketting kopen. Ik kom uit bij Packbike. Een fietsenwinkel op een pleintje, waar Leroy gratis een kleine beurt verzorgde nadat ik over mijn fietsavonturen had verteld. Thanks man! Met een frisse fiets ga ik weer op pad, maar nu ik toch in Heerenveen ben, leek het me wel leuk om even bij de Koga fabriek langs te gaan. Helaas wist de jongedame van de receptie me te vertellen “dat ik toch echt een afspraak moest maken als ik iemand van PR wilde spreken.” … Jammer. Dat wordt ergens anders koffie drinken.
Vrijwel de hele dag stralende zon en de vooruitzichten zijn gunstig. De gemeente Fryske Marren is bijna compleet en ik ben jaloers op iedereen die in deze prachtige, waterrijke omgeving is opgegroeid. Zoveel water hebben we in Brabant helaas niet. Overal prachtige meertjes die met een compleet netwerk van sloten en vaarten met elkaar in verbinding staan. Tegen het einde van de dag, beland ik op een boerencamping net buiten Terherne. Bedankt Camping The Koaiplaats voor de sponsoring!
Dag 6, Terherne-Boazum (123,6km)
Het is warm. Erg warm. Er heerst een hittegolf en Friesland biedt veel water en weiland, maar erg weinig beschutting. Normaal verbrand ik zelden in de zon, omdat ik deels Indonesische roots heb. Toch beginnen mijn onderbenen en armen erg rood te worden. Misschien toch maar eens tijd om wat zonnebrandcrème aan te schaffen …
Sinds vandaag heb ik trouwens een nieuwe strategie bedacht om Friesland op de fiets te veroveren; ik ga hemelsbreed proberen om weinig op te schieten en op tijd op een camping te zijn. Dan zet ik vroeg mijn tent op en ga ik licht bepakt nog een avondrondje fietsen. Dit zorgt er uiteindelijk voor dat ik meer kilometers per dag kan maken, omdat lichter fietsen toch sneller is. De plaatsen waar ik nog niet ben geweest liggen toch niet op één lijn. Het doel is om zo met de klok mee rond Leeuwarden te touren de komende dagen.
In de namiddag strijk ik neer op een camping net buiten Boazum. De gemeente Fryske Marren en het grootste deel van de gemeente Súdwest-Fryslân heb ik vandaag compleet gefietst. Súdwest-Fryslân is zowel qua oppervlakte als qua aantal plaatsen de grootste gemeente van Nederland. Maarliefst 112 plaatsnaambordjes! In de avond fiets ik nog een rondje en mijn strategie blijkt goed uit te pakken. Dat ik hier niet eerder op ben gekomen … Camping Nij Wybranda, bedankt voor de sponsoring!
Dag 7, Boazum-Wier (143,6km)
De Waddenzee. Daar liggen nog een aantal Friesche plaatsen waar ik nog niet ben geweest. Bij eb fiets ik over de Waddendijk. De Waddenzee is een door Unesco bestempeld werelderfgoed. Allerlei zeldzame vogelsoorten schijnen hier te leven. Toch voel ik me de enige vreemde vogel in de wijde omtrek. Wat een rust en stilte hier. Men zegt vaak dat Nederland “vol” is, maar ik denk dat daarmee vooral de Randstad wordt bedoeld. Ach ja. Deze rust is toch niet weggelegd voor stadsmensen. Laat ze maar lekker blijven waar ze zijn.
Wat trouwens ook opvalt aan Friesland, is dat er niet alleen erg veel diverse, verschillende en unieke plaatsnamen zijn, maar ook veel verschillende straatnamen. Zoals bijvoorbeeld Buorren, Buorren, Buorren of Buorren. Ook buiten de bebouwde kom is erg veel variëteit als het gaat om de naamgeving van wegen, zoals bijvoorbeeld Hegedyk, Hegedyk, Hegedyk, maar ook Hegedyk.
Uiteindelijk strijk ik neer op een camping in Wier. In de avond fiets ik nog een redelijk groot rondje ten noordwesten van Leeuwarden. Net voor ik terug ben op de camping beleef ik de Friesche zonsondergang. Friesland is mooi! Camping de Brinkhoeve, bedankt voor de sponsoring!
Dag 8, Wier-Jislum (107,3km)
Op de camping in Wier leerde ik een Spaanse dame kennen, die met haar hond aan het bikepacken was. Met een aanhangertje van Spanje naar Duitsland. Ze was al twee maanden onderweg. Respeto!
Helaas voor haar, heeft ze het weerbericht niet goed gecheckt. Net na het ochtendgloren begon het hevig te onweren. Nog voor de eerste druppel, was ik al ruim begonnen met inpakken. Nèt voordat het onweer losbarstte had ik mijn spullen gepakt. Wat een geluk!
Op het overdekte terras van de camping dronk ik mijn dagelijkse bakje ochtendkoffie en na de regen begon ik te fietsen. In Oudebildtzijl was het hele dorp in de feeststemming voor de jaarlijkse zomeroptocht met dit jaar als thema “winter in de zomer”. Ik besloot mijn stoeltje uit te klappen en van de optocht te genieten. Hier raakte ik aan de praat met wat lokale inwoners. Gezellig dorpje, dat Oudebildtzijl!
Eenmaal weer op weg kwam ik die Spaanse weer tegen. Ze fietste in tegengestelde richting en we groetten elkaar. Ik dacht even; meisje, jij moet wel echt gruwelijk nat zijn (van die onweersbui) … Ach ja. Nooit iets beginnen met vrouwen die een hond hebben. Dat heb ik wel geleerd. Want dan kom je zelf altijd op de tweede plaats. Ik hoop dat ze haar doel heeft gehaald.
Nadat ik kort de binnenstad van Leeuwarden had bezocht om wat te eten en drinken, fietste ik noordoostwaarts weer verder. Bij Wyns pakte ik het pondje over de Dokkumer Ee. In Bartlehiem fietste ik over het beroemde elfstedenbruggetje. Bartlehiem hoort overigens bij twee verschillende gemeenten; Tytjerksteradiel en Noardeast-Fryslân. Dat laatste bordje ligt helaas aan de andere kant van het water, dus die moet wachten tot morgen.
In Jislum kwam ik op camping Zwanenburg. Hier viel mijn mond open van verbazing. Bij de ingang van het campingterrein stond namelijk het oude, witte plaatsnaambord van Jislum, met de voormalige gemeentevermelding Ferwerderadiel. Tegenwoordig heeft Jislum een officiële bebouwde kom en daarmee ook een blauw bord.
Zo’n 20 meter verder op de camping stond nóg een plaatsnaambord; Zwanenburg. De naam van de camping en tevens een plaats in Noord-Holland. Hoe dat bord daar gekomen is, kan ik slechts raden.
Deze camping is goud! Ik mocht een plekje zoeken aan het water en ik werd erop gewezen dat er ‘s-avonds pizza te verkrijgen was met als klap op de vuurpijl een kampvuur. De pizzaoven, die in een grote boerenschuur is opgesteld, was enorm. Eén van mijn andere hobbies, behalve fietsen, is pizza bakken. Dus als het daar op aankomt ben ik vrij kritisch. Maar in Jislum weten ze hoe ze pizza moeten bakken.
Na de pizza fietste ik mijn avondrondje en bij terugkomst kon ik meteen aansluiten bij het kampvuur. Gezellige avond! Bedankt iedereen daar. Dat biertje van het huis komt als bedrag bij de sponsoring voor de goede doelen. Dankewol Jislum!
Dag 9, Jislum-Oudega (Smallingerland) (127,8km)
Vandaag vertrek ik zuidoostwaarts. Bij Burdaard steek ik de Dokkumer Ee weer over, om het Bartlehiem bordje aan de andere kant te fotograferen. Vlak voor het plaatsje Rinsumageast, komt er een jongedame langs me fietsen. Erg geïnteresseerd waar ik vandaan kom op de fiets. Ze blijkt Ilse te heten en we raken kort aan de praat. Pas later leerde ik, dat Ilse in hetzelfde dorpje in Oostenrijk heeft gewerkt als waar ik seizoenswerk doe. Wat een toeval. De wereld is klein.
Bij het plaatsje Kûkherne, bleek het plaatsnaambord te zijn overgenomen door moeder natuur. De gemeente heeft hier al tijden niet meer gesnoeid en daardoor is het bordje compleet dicht gegroeid. Hier komt mijn zakmes van pas. Even wat sociale snoeiwerkzaamheden verrichten.
Terwijl ik takken aan het snoeien ben, komt er een geïnteresseerde fietser voorbij. Nadat ik de beste man mijn beste bedoelingen had uitgelegd, begon hij me te helpen. Bedankt meneer!
Maar toen … Behalve helpmeneer, kwam ook zeikmeneer zich even melden. Zeikmeneer woont pal tegenover het plaatsnaambord van Kûkherne en hij moest gewoon effe wat te zeiken hebben. Dat we de natuur rondom het toch al te snoeien plaatsnaambord niet kapot mochten maken. Afijn. Nadat het vrijwilligerswerk vervuld was (graag gedaan, gemeente Tytjerksteradiel), kon ik eindelijk een foto maken. Die zes a zeven afgezaagde twijgjes heb ik volgens mij al ruim gecompenseerd met mijn inzameling voor Natuur & Milieu. Dus lekker boeien.
Tot ziens helpmeneer! Een fijne dag nog! En ook tot ziens zeikmeneer natuurlijk! Nog een erg zure dag gewenst!
Toen ik in Zwagerbosch een foto wilde maken van het bordje, ontmoette ik Johannes, die in het huis achter het bord woont. Het is vandaag vaderdag en hij heeft net zijn kinderen uitgezwaaid. Geïnteresseerd komt hij vragen wat ik aan het doen ben. Nadat ik hem vertelde over mijn fietsavontuur, werd ik uitgenodigd op de koffie. Hier kon ik mijn telefoon weer een beetje bijladen en er was zelfs gebak bij de koffie! Bedankt Johannes, voor de sponsoring middels de statiegeldflesjes en blikjes. Goeie koffie ook! Sterkte en succes met de gezondheid van je vader. Zwagerbosch, bedankt!
Tegen de namiddag, beland ik op een camping in Oudega, gem. Smallingerland. In Friesland zijn 3 verschillende plaatsen die Oudega heten. Bedankt, camping de Stjelp voor de sponsoring.
Dag 10, Oudega (Smallingerland)-Mildam (95,3km)
Nog maar 12 plaatsen en dan is Fryslân compleet. Ze liggen allemaal ten zuiden van Leeuwarden, dus dat moet vandaag zeker te doen zijn.
Helaas heeft mijn powerbank overnacht niet goed opgeladen, dus ik vertrek een uurtje later. Terwijl ik wacht op het laden, lees ik een Kameleon boek uit de campingbibliotheek.
Ik vertrek uiteindelijk westwaarts, een stukje door het nationale park de Alte Feanen. Ook in dit deel van Friesland is weer erg veel water te vinden, dus ik moet met een pondje richting Warten. De schippers van het pondje waren dusdanig onder de indruk van mijn fietsavontuur dat er direct naar de Leeuwarder courant werd getelefoneerd. Helaas heb ik nog niks terug gehoord, maar voor een interview in het grootste dagblad van Friesland sta ik altijd open. Mits in het Nederlands dan.
Eenmaal ten zuiden van Leeuwarden, fiets ik verder zuidwaarts. Steeds maar weer de A32 overstekend, heen en weer. Ik kom ook nog langs één van de beroemde plekken met een brug, waar het water de weg kan oversteken in plaats van andersom. Dit fenomeen is vrij ongeloofwaardig voor mensen die niet in Nederland wonen.
Op het einde van de dag, besluit ik nog even langs te gaan in Katlijk bij de altijd jeugdige skileraren Wietse en Colina. Daar heb ik vorig jaar nog geslapen tijdens een van mijn tochten. Deze keer sta ik echter op de camping, een stukje verderop, ten zuiden van Mildam. Camping de Geele Bosch, bedankt voor de sponsoring!
Dag 11, Mildam-Zuidwolde (123,5km)
Met een voldaan gevoel sta ik ‘s-ochtends op. De negende provincie is compleet en ik wil eigenlijk wel naar huis. Veel vakantiedagen heb ik namelijk niet meer en ik wil nog wat familie en vrienden bezoeken in Brabant. Toch wil ik nog wel een aantal nieuwe plaatsjes mee pakken onderweg. De kortste weg van hier naar huis biedt welgeteld nul nieuwe plaatsen, dus ik fiets niet zuidwaarts maar eerst oostwaarts.
De eerste 20 kilometer gaan langs het riviertje de Tjonger, ook bekend als de Kuinder. Bij Oosterwolde fiets ik zelfs nog een stukje noordoostwaarts richting Veenhuizen. Van daaruit gaat het over de N-weg zuidwaarts door de Smildes; Bovensmilde, Smilde, Hijkersmilde en Hoogersmilde. Halverwege pak ik nog een afslag om het bordje van het plaatsje Oranje te fotograferen. Bij Hoogersmilde zie ik in de verte de televisietoren Smilde. Met 303 meter de hoogste zendmast van noord Nederland.
Uiteindelijk kom ik voor de derde keer tijdens mijn fietsavontuur op camping de Entekoele in Zuidwolde terecht. Ik zou het vrij asociaal vinden om wederom sponsoring te vragen, dus deze keer betaal ik maar netjes voor de camping. Hoe dan ook, bedankt camping de Entekoele. Een prachtige camping aan een klein meertje! Een aanrader als u ooit op de grens van Drenthe en Overijssel uw vakantie wilt doorbrengen.
Dag 12, Zuidwolde-Veldhoven (209,2km)
Het is nog steeds topweer en vrijwel windstil. Ik zou ervoor kunnen kiezen om in één ruk van Zuidwolde naar huis te fietsen. Friesland is immers compleet en omfietsen via plaatsen in Overijssel zou weinig zin hebben, omdat ik hier toch nog doorgefietst kom onderweg naar mijn geplande Groningen tocht voor volgend jaar. Het is iets meer dan 200km vanuit hier naar Veldhoven. Dat is me al vaker gelukt, dus waarom vandaag niet?
De familie Bolt is helaas niet thuis in Apeldoorn, dus ik besluit mijn plan te volgen. Om 6:30 uur zit ik al op de fiets. Onderweg kom ik nog een stuk of 10 nieuwe plaatsen tegen waar ik niet al te ver voor hoef om te fietsen. Bij Deventer steek ik weer terug de IJssel over en vanaf hier gaat het via de kortste weg naar huis. Loenen, Arnhem, Nijmegen en bij Heumen de Maas over. Helaas was de mooie route door Linden afgesloten, waardoor ik parallel aan de A73 aansluiting moest zoeken op de N-weg richting Beers.
Vanaf hier is de route appeltje ei. Volgens Google zou de kortste route over Boekel en Gemert gaan. Maar ik weet inmiddels beter. Via Veghel en Son is een paar kilometer korter. Niet de mooiste route, langs de A50, maar ik wil voor het donker binnen zijn. Ik heb namelijk helemaal geen licht op mijn fiets. Tegen 21 uur ben ik weer thuis. Ruim voor de schemering. Tijd voor een lekker biertje! Dankewol Fryslân!
